به نقل از نیواطلس، دکتر محمد صابریان بروجنی و همکارانش با ترکیب مواد یادشده با یکدیگر موفق به احداث مسیرهای جاده‌ای شده‌اند که از استحکام کافی برای عبور انواع خودرو برخوردار است. مزیت دیگر این نوع جاده‌ها دوام و عمر مفید طولانی به خصوص در صورت جریان یافتن ترافیک سنگین در آنهاست.

جاده‌های معمولی در صورت جریان یافتن ترافیک سنگین معمولاً به علت ترمز گرفتن مکرر رانندگان دچار شیارها و پستی و بلندی های فراوان می‌شوند، اما این جاده بتونی مشکلات مذکور را ندارد.

این اولین بار است که یک جاده به طور کامل از مواد بازیافتی تولید می‌شود. با پردازش دورریز مصالح ساختمانی می‌توان بتون بازیافت شده تولید کرد و ترکیب آن با برخی مصالح دیگر مستعمل انعطاف و استحکام این بتون را افزایش می‌دهد.

بتون یادشده به عنوان زیرلایه اولیه آسفالت جاده‌ها قابل استفاده است. سپس ۰.۵ درصد تایر مستعمل به ۹۹.۵ درصد مصالح مستعمل اضافه می‌شود.

صابریان بروجنی که در دانشگاه «آز ام آی تی ملبورن» به تحقیق و تدریس مشغول است، در این مورد گفته است: تا به حال در جاده سازی از مواد طبیعی ولی ناپایدار برای مدت طولانی استفاده می‌شد که از جمله آنها می‌توانیم به سنگ و شن و ماسه طبیعی اشاره کنیم. ولی مواد ترکیبی دورریز گروه ما ۱۰۰ درصد بازیافتی است و انعطاف، استحکام و طول عمر مفید جاده‌ها را افزایش می‌دهد. این روش هم به حفظ محیط زیست کمک می‌کند و هم هزینه‌های ساخت جاده را کاهش می‌دهد.»